رابطه بین نگرش معلمان در خصوص استفاده از فناوری‌های آموزشی با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه نگرش معلمان نسبت به کاربرد فناوری‌های آموزشی در فرآیند تدریس با انگیزه تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مطالعات کاربردی می‌باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان دوره اول متوسطه شهر میرجاوه به تعداد 286 نفر بود. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 164 نفر و به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه پیشرفت تحصیلی اسدی گنجی(1389)، انگیزه تحصیلی رشید(1391) و کاربرد فناوری های آموزشی ستاری(1390) استفاده شده است. روایی صوری ابزار توسط صاحب نظران و متخصصان مورد تأیید قرار گرفته است. پایایی با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب برابر 75/0، 78/0 و 71/0 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T با دو گروه مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین نگرش معلمان نسبت به کاربرد فناوری های آموزشی در فرآیند تدریس با انگیزه تحصیلی، پیشرفت تحصیلی و بین انگیزه تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و بین نگرش معلمان نسبت به کاربرد فناوری‌های آموزشی در فرآیند تدریس سابقه تدریس تفاوت معنی داری دارد.